κεφαλονωτιαίος

-α, -ο

φρ. ανθρωπολ. «κεφαλονωτιαίος δείκτης» — η σχέση μεταξύ τού εμβαδού τού ινιακού τρήματος, που εκφράζεται σε τετραγωνικά χιλιοστόμετρα, και τού όγκου τού κρανίου, που εκφράζεται σε κυβικά εκατοστόμετρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κεφαλ(ο)-* + -νωτιαίος (< νώτον)].